کتاب «هشت فصل در اخلاق یهود» در اصل مقدمه‌ی تفسیری فیلسوف و فقیه یهودی، موسی ابن میمون(۵۳۰ – ۶۰۱ ق) بر رساله‌ی «فصول پدران» مندرج در کتاب «میشنا» است. ابن میمون در مقام مفسر متن «فصول پدران» مصلحت را در آن دید که در هشت فصل مقدماتی به بررسی فلسفه‌ی اخلاق در آیین یهود بپردازد. اما هدف اصلی این میمون، نه صرفاً بحث نظری در اخلاق، بلکه طریقه‌ی زوال امراض نفس و وصول به فضیلت بود.
مخاطب اولیه این متن یهودیان مؤمن بودند تا پیونددهنده‌ی باور دینی آنان با نظرات فیلسوفان باشد اما به علت جامعیت مباحث مندرج در رساله، این متن تبدیل به مهمترین متن اخلاق نظری یهود گردید.
این متن از زبان عبری ترجمه شده است. علاقه‌مندان به مباحث فلسفه‌ی اخلاق با رویکرد تطبیقی به ادیان ابراهیمی و هر فردی که علاقه‌مند به اخلاقیات باشد، می‌توانند مخاطب این رساله باشد.
در پشت جلد این کتاب آمده است:
«رساله‌ای اخلاقی در کتاب میشنا هست، به نام «پدران» که بی‌شک مهمترین رساله، در اخلاق عملی یهودیت است. ابن‌میمون برای شرح این رساله، صلاح دید که چند فصل به عنوان مقدمه به آن بیفزاید. این فصولِ مقدماتی به «هشت فصل» معروف شد که بی‌شک مهمترین متن اخلاق نظری یهودیت است. هشت فصل توسط شموئل ابن تبّون (۱۲۳۰-۱۱۶۰م) از عربی به عبری ترجمه شد که همین ترجمه، اساس کارِ این کتاب بود.»
