اخلاق سرگردان و گردنگاه سیاست

سنت فکری مهمی در سیاست وجود دارد به اسم «اخلاق‌پرستی». این سنت می‌گوید سیاست فعالیت جمعی منحصربه‌فردی است که می‌خواهد اهداف و غایات مشترکی محقق کند و لذا زندگی سیاسی، شاخه‌ای از اخلاق است. این اهداف و غایات شامل ارزش‌هایی سیاسی‌ مانند عدالت، برابری، آزادی، و شادکامی می‌شود.

سنت دیگری در سیاست وجود دارد به اسم «واقع‌گرایی». این سنت می‌گوید سیاست دربارۀ قدرت است. قدرت هم ابزاری است که با توسل به آن دشمنان‌مان را شکست می‌دهیم، از امنیت‌مان صیانت می‌کنیم و به قراردادهایمان اعتبار می‌بخشیم. بدون داشتن قدرت، غایات ‌ما هرچقدر هم ارزشمند باشند، بی‌فایده و تهی خواهند بود.

کودی در این کتاب استدلال می‌کند که واقع‌گرایی نقطه‌ضعف‌های جدی‌ دارد، اما درس‌ مهمی را به ما می‌دهد: ما را از مخاطرات اخلاق‌‌پرستی در سیاست بر حذر می‌دارد؛ شکل‌های مختلف اخلاق‌پرستی را مشخص می‌کند و تأثیرات منحرف‌کنندۀ آن‌ها را بر اخلاق سیاسی واقع‌گرایانه نشان می‌دهد. کودی اندیشۀ «دست‌های کثیف» در سیاست را مورد بررسی قرار می‌دهد که می‌گوید سیاست خوب، لاجرم میزانی از آلودگی اخلاقی و فساد را در پی خواهد داشت. سرانجام او موضوع مورد مناقشۀ نقش دروغ‌گفتن و فریب را در سیاست بسیار دقیق بررسی می‌کند. او در میانۀ واقع‌گرایی و اخلاق‌پرستی ایستاده است.